როდესაც გარემოს ტემპერატურა საკმარისად მაღალია გარემო სითბოს უზრუნველსაყოფად, ეს აჩქარებს რეაქციის სიჩქარეს, რაც იწვევს სრულად გაფართოებულ ქაფს ზედაპირიდან ბირთვამდე მუდმივი სიმკვრივით.

პირიქით, დაბალ ტემპერატურაზე (მაგალითად, 18°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე), რეაქციის სითბოს ნაწილი იფანტება გარემოში, რაც იწვევს გახანგრძლივებულ გამყარების პერიოდს ჩამოსხმის შეკუმშვის სიჩქარის ზრდასთან ერთად, რითაც იზრდება წარმოების ხარჯები.

3. ქარი

შესხურების ოპერაციების დროს ქარის სიჩქარე იდეალურ შემთხვევაში 5 მ/წმ-ზე ნაკლები უნდა იყოს; ამ ზღურბლის გადაჭარბება რეაქციით წარმოქმნილ სითბოს შთანთქავს, რაც გავლენას ახდენს სწრაფ ქაფის წარმოქმნაზე და ამავდროულად პროდუქტის ზედაპირებს მყიფეს ხდის.

4. ბაზალური ტემპერატურა და ტენიანობა

ფუძის კედლის ტემპერატურა მნიშვნელოვნად მოქმედებს პოლიურეთანის ქაფის ეფექტურობაზე გამოყენების პროცესების დროს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ გარემოს და ფუძის კედლის ტემპერატურა დაბალია - საწყისი საფარის შემდეგ ხდება სწრაფი შეწოვა, რაც ამცირებს მასალის საერთო მოსავლიანობას.
ამიტომ, მშენებლობის დროს შუადღის დასვენების დროის მინიმიზაცია სტრატეგიული დაგეგმვის მოწყობასთან ერთად გადამწყვეტი მნიშვნელობისაა მყარი ქაფის პოლიურეთანის გაფართოების ოპტიმალური სიჩქარის უზრუნველსაყოფად.
მყარი პოლიურეთანის ქაფი წარმოადგენს პოლიმერულ პროდუქტს, რომელიც წარმოიქმნება ორ კომპონენტს შორის - იზოციანატსა და კომბინირებულ პოლიეთერს შორის რეაქციებით.

იზოციანატის კომპონენტები ადვილად რეაგირებენ წყალთან, წარმოქმნიან შარდოვანას ბმებს; შარდოვანას ბმების შემცველობის ზრდა შედეგად მიღებულ ქაფებს მყიფეს ხდის, ამავდროულად ამცირებს მათსა და სუბსტრატს შორის ადჰეზიას, ამიტომ აუცილებელია სუბსტრატის სუფთა, მშრალი ზედაპირები, ჟანგის/მტვრის/ტენის/დაბინძურებისგან თავისუფალი, განსაკუთრებით წვიმიანი დღეების თავიდან აცილება, სადაც ნამის/ყინვის არსებობა მოითხოვს მოცილებას და შემდგომ გაშრობას.